www.wiewiorki.fora.pl

Drawersgon

To nie fair.
By pojawiło się nowe życie potrzebny jest prawie rok dla kobiety, dla słoni 3 lata... by znikło, wystarczy sekunda.
Ci, którzy wyrzucają zwierzęta na ulice nie płaczą, uciekają z miejsca zbrodni, a ten, kto poświęcał pupilowi swój czas, nawet zegarki świata go nie ujmą.... tak po prostu on znika, pozostają tylko puste wspomnienia.
Czy to ma sens? Czy opieka nad czymś pięknym, pierwszym, wyjątkowym ma sens? Dla mnie już nie ma.
To nie do pomyślenia, ale tak właśnie jest, i nikt nie wciśnie mi kitu, że taka jest natura!

Taki bez władny jak usypiał... skrobał się do mnie, nosem mocno pchał mój brzuch, ale z każdym jego pchnięciem ta jego moc słabła... po prostu zasnął w moich ramionach Crying or Very sad

Nie ma go od 40 minut na tym świecie, a ja już za nim tęsknie jak by upłynęły całe wieki.

Godzina zgonu: ok 17.55
Data zgonu: 22.12.2011

Perciu miał wielkiego guza w brzuszku. Miał 5% szans na przeżycie... a trzymał się tylko na zastrzykach ,,dopalaczach''. Jego odchody były z krwią, w przełyku również się ona znajdowała...
Nie wstawię tu zdjęć kilka dni przed jego śmiercią, ale wiedzcie, że był to szkielet w skórze... Crying or Very sad

akka

Przykro mi z powodu śmierci Twojego susełka.

Drawersgon

Dziś odeszła Ruda. Również miała raka, lecz ona była operowana. Zapowiadało się dobrze, ale w ostatniej chwili Rudej zabrakło sił i trzeba było ją uśpić T_T (Rudi operacje miała w czwartek)

Data zgonu: 10.01.2012r
Godzina zgonu: ok. 17.00

akka

To bardzo smutne.Naprawde mi przykro.

Basia T.

Boże...strasznie mi przykro... aż łzy cisną mi się do oczu...
Czytając obie Twoje smutne wiadomości od razu przypomina mi się moja pierwsza suśliczka- Lalunia, która zostawiła mnie po 6 miesiącach i 8 dniach, tj. 13 października minionego już roku. Była nie tylko moim wymarzonym prezentem na 18 urodziny, ale kochaną istotką rozśmieszającą mnie czasem do rozpuku...W rosdzinie żartowali sobie ze mnie pozytywnie,że dbam o nią jak o własne dziecko.
Obecnie mam drugą suśliczkę, ale o Laluni, która była niesamowitym dla mnie przeżyciem nigdy nie zapomnę. Na pewno.
Historia jej odejścia jest długa i niewyjaśniona do tej pory...
Ciężko mi jest do tego wracać, ale bardzo bym chciała podzielić się z Wami kiedyś tym, co spotkało Lalunię i mnie...

Trzymaj się...