www.wiewiorki.fora.pl

Karo

Czasem istnieją sytuacje, kiedy trzeba burunduka złapać czy zagonić do klatki, gdy biega po pokoju. Jak tego dokonać skoro nie zawsze zwierzątka te dają się wziąć na ręce? Najprostszym sposobem jest poczekanie aż zwierzę zgłodnieje czy zachce mu się pić i za pokarmem czy wodą wróci do klatki. Ten sposób jednak czasem zawodzi, bo szybko się uczą, że wejście do klatki oznacza koniec wolności. Miałam taki sam problem z moimi wiewiórkami. Z samiczką problem był o tyle mniejszy, że mogłam ją złapać w ręce i zanieść do klatki, ale samiec za nic w świecie nie chciał być dotykany. Można spróbować zwabić go do pudełka czy transportera i w ten sposób przetransportować do klatki. U mnie jednak to nie zdało egzaminu. Przez bardzo długi czas co wieczór odbywała się gonitwa po pokoju, samiec uciekał a ja go goniłam i udawałam, że chcę go złapać. Prędzej czy później uciekł do klatki, gdzie miał wreszcie spokój. Dopiero kiedy zbudowałam mu nową wielką klatkę tak ją polubił, że sam do niej wchodzi i nawet czasem woli z niej nie wychodzić. Wydaje mi się, że dopóki burunduk nie zaufa na tyle, aby za ręką ze smakołykiem pójść do klatki bez gonitwy się nie obejdzie. Dlatego bardzo ważne jest odpowiednie przygotowanie pokoju przez spacerem.

akka

Parę zdań w kwestii łapania co prawda nie burunduka ale susła lecz może ten sposób się przyda.Po paru razach wypuszczania zorientujesz się gdzie jest to miejsce ,w którym najchętniej się chowa przed Tobą.U mnie była to szafa pod którą wchodził.I jak próbowałam wsadzić rękę ,żeby wyciągnć spod niej od strony pokoju to on uciekał tyłem od strony ściany.W tej sytuacji wsadziłam między szfę a ścianę grubą deskę tak ,iż jak wchodził nie miał od tyłu już ucieczki.Musisz poeksperymentować i jak przekonasz się gdzie się najczęściej ukrywa tak zabezpieczyć to miejsce by go tam złapac.I w razie czego naganiać go tam.Ale wypuszczać musisz bezwzględnie jeśli chcesz by się przyzwycził i nie był zestresowany.

Aard

mój burunduk lubi wchodzi ć do wszekliego rodzaju papierowych rurek i tub. kiedy chcę go złapać próbuję podetknąć mu pod nosek taką właśnie tubę lub kartonik, przypominający korytarz-norę. kidy burunduk wchodzi do kartonika, podnoszę go i przystawiam otwór do klatki, tak, że kiedy stamtąd wychodzi od razu idzie grzecznie do klatki.

LadyLidia

Po pierwsze nie gonić po pokoju! Burunduki maja delikatne serduszka i mogą dostac zawału - to raz. (trzeba było sobie kupić królika). Po drugie, miejcie pewność, że schwytany burunduk to zły burunduk, który gryzie. Rękawice?

Wielce chcecie oswoić zwierzę, na które biegniecie z rękawicami i wrzucacie do klatki? Heh, powodzenia. Też później bym gryzła.

Zachwyciły mnie wypowiedzi ze "sposobem". Osobiście nie mam problemu z łapaniem moich maluchów, gdyż same garną się na ręce. Musiałam jednak swego czasu pomagac przy łapankach i wiem jakie to trudne. Dlatego chce pomóc Wink

Do łapania najlepiej znaleźć sobie dość wąsko zamykany pojemnik - dostępny w większości hipermarketów, np. pojemnik na płatki sniadaniowe. Charakteryzuje sie on tym, że ma taką malutką klapke w wieczku, która mozna szybko zamknąć.
Jesli chcemy złapać burunduka, wsypujemy do pojemnika to, co burunduk lubi - orzechy, migdały... Może tam być także na codzień przechowywana karma. Podstawiamy pojemnik pod pyszczek burundukowi - i gdy wejdzie (a wczesniej czy później wejdzie, wierzcie mi) - zamykamy. Przenosimy pojemnik z uciekinierem pod klatkę, przytykamy otwieranym wieczkiem do wejścią, otwieramy - i błagam - nie trzepiemy pojemnikiem, by wiewióra stamtąd wyrzucić, tylko czekamy aż burunduk napcha swoje wory policzkowe smakołykiem i sam wyjdzie z pojemnika w celu zakopania zdobyczy.

W ten sposób mozna burunduka łatwo nauczyć, że gdy dostaje orzecha musi iść do klatki go zakopać. Po kilkunastu sesjach wystarczy wiewiórce podać orzecha, a sama poslusznie pójdzie do klatki.

Cierpliwości i... powodzenia.

Karo

Obecnie nie mam problemu ze złapaniem swoich burunduków, samiczka jest na tyle oswojona, że sama podchodzi na ręce, a samczyk nauczył się, że o pewnej porze sam wraca do klatki i idzie spać. Owszem rozumiem, że prawdziwa gonitwa i straszenie zwierząt wcale nie jest dobre i nikomu tego nie zalecam. Ja za swoim samca musiałam jednak chodzić, bo inaczej nie wróciłby wcale do klatki. Wiem bo sprawdziłam, spał po prostu poza klatką, a jeść chodził chyba tylko wtedy kiedy nie widziałam. Moja gonitwa, bo może źle się wyraziłam, polegała na tym właśnie że próbowałam wyciągnąć do niego rękę w każdym miejscu gdzie się schował na co on reagował od razu ucieczką. Nie zdążyłabym go nawet dotknąć bo od razu uciekał. To na pewno nie jest sposób na wszystkie burunduki, ale niestety pomysł z pojemnikiem do którego sypałam smakołyki nie działał w tym przypadku. Samczyk po prostu nie wchodził do niego. Wyjątkowo mało żarłoczny był Smile

darrunieczka

My własnie wczoraj przesliśmy pierwszą ucieczkę naszej Dori z woliery i ... nie wiedzieliśmy jak ją złapać. Przypuszczalnie była długo na wolności bo sie okropnie rozbrykała ... niestety popełniłam błąd ... własnie ta wspomniana rękawica !! Tak sie bałam i ona również, że nie mogłam jej złapać !! Ale miałam dość dużą sieć na rybki i gdy w nią wskoczyła to mi sie udało ją przenieść ... druga w nocy a ja szaleję za wiewiórką Smile

Dobrze, że druga została w wolierze ... ufff .., teraz już wiem jak ją bezpiecznie łapać ... Dużo można sie dowiedzieć z tego forum

Karo

Bardzo dobry pomysł z tą siecią na ryby w sytuacji kiedy burunduka trzeba złapać a wszystkie rozwiązania zawodzą. Smile

Najważniejsze to mieć dobry pomysł. Z tym łapaniem w rękawicę to można owszem, ale wtedy kiedy burunduk siedzi spokojnie. Bo inaczej próba złapania może sie skończyć złapaniem samego ogonka, który zostanie w rękach Sad

Mruu

Aard

moje o dziwo dają łapać się do ręki Smile

ale czasami jak Ogryzek się rozbryka trudno go chwycić. zawsze próbuje schować się do łazienki przez szparę w podłodze. Po złapaniu go w rękę nie ma żadnych problemów - nie wyrywa się, nie ucieka, tylko spokojnie idzie do klatki.
za to mielismy ostatnio przygodę z dużą wiewiórką Olką - była na zewnątrz klatki i próbowaliśmy usilnie złapać ją. Stosowaliśmy wszelkie metody - "na pudełko" - próbowaliśmy zagonić ją do długiego pudełka po ciastkach przypominającego norkę - uciekła po chwili wyskakując z niego, a tak w ogóle to nawet ogon jej się tam nie zmieścił. w rękę nie mam zamiru jej łapać, o nie.
w końcu zmęczona, było dość późno, zestresowana - oczka jej się kleiły, mrugała i widać było że araz uśnie, dała się zagnać do klatki.